Historia powstania aparatów w pigułce

Żyj chwilą, uchwyć wspomnienia

Czym jest obraz, zdjęcie, fotografia, chwila, wspomnienie?

Obraz - najczęściej jest kojarzony z malarstwem, przeważnie jest to płaski utwór plastyczny na którym za pomocą kredek, farb zostaje zapisana pewna myśl.

Zdjęcie - ogólna nazwa czegoś co zostało sfotografowane aparatem, tabletem, laptopem, kamerą, bądź zegarkiem,

Fotografia - rysowanie za pomocą światła, pozwala uchwycić świat wokół nas za pomocą wciśnięcia spustu migawki.

Chwila - coś co trwało kilka sekund, w danym momencie i daną rzecz, sprawę, zdarzenie zarejestrowaliśmy, zapisaliśmy na papierze, bądź temu czemuś zrobiliśmy zdjęcie. Coś co zostało zatrzymane w danym momencie na całe życie nasze i kolejne pokolenia. Chwila jest to dziś, wieczność stała.

Wspomnienie - coś, co widzieliśmy, przeżyliśmy, coś co zostało zapisane na zawsze w naszej pamięci. W każdym momencie możemy je sobie przypomnieć, choćby przez obraz, fotografię, rzeźbę, powielane opowiadanie.

Początki powstania aparatu datuje się na 
X wiek, kiedy to Arabowie wynaleźli przyrząd do odwzorowywania obrazów zwany „camera obscura”.

    Camera obscura (z języka łacińskiego znaczy ciemny pokój)  pierwotnie zajmowała cały pokój, później została ona zmniejszona. Camera obscura składała się z czarnej wewnątrz skrzynki, w której na ścianie tylnej była matowa szybka, a w ścianie przedniej znajdował się maleńki otwór. Wpadające z zewnątrz promienie światła tworzyły na matówce pomniejszony obraz obiektu, który przerysowywano. W 1665 roku Johann Zahn unowocześnił kamerę wyposażając ją w zestaw soczewek o różnych ognikowych oraz zabudował wewnątrz lustro pod kątem 45 stopni dla odwracania obrazu do pozycji poziomej. Matówka umieszczona na górnej ścianie kamery ułatwiała przerysowywanie obrazu.

     Przez wiele lat rozwój aparatów intensywnie się rozwijał. Wówczas przeprowadzano wiele badań, gdzie odkrywano krok po kroku nowe to  i ciekawsze formy wydobycia obrazu. 

   Przełomowego odkrycia dla fotografii dokonał w 1819 roku astronom John Herschel, który wykazał zdolność tiosiarczanu sodu do rozpuszczania chlorków srebra i utrwalania wykonywanych fotografii. Herschel zaproponował przyjęte nazewnictwo „fotografia, negatyw i pozytyw”.

     W 1907 roku bracia Louis i Auguste Lurmiere opracowali we Francji metodę autochromatyczną wykonywania kolorowych fotografii.

   W 1963 roku firma Polaroid opracowała technologię szybkich zdjęć kolorowych w aparacie Polaroid Land Polacolor. System ten rozpowszechniony głównie w Ameryce pozwalał otrzymywać tylko jedną odbitkę.

     Pierwsze aparaty z sektorowymi migawki centralnymi zbudowano w 1887 roku w Ameryce. W 1888 roku Ottomar Anschutz urodzony w Lesznie wówczas teren Prus, skonstruował pierwszy aparat fotograficzny z migawką szczelinową. W drugiej połowie XX wieku konstruktorzy aparatów przechodzą na automatyzm działania.

  W 1955 roku powstają obiektywy z automatyczną przysłoną. Wbudowany światłomierz fotoelektryczny jest sprzężony z przysłoną i po zadaniu czasu naświetlenia, przysłona ustawia się automatycznie. W 1956 roku powstaje aparat Agfa Automatic, pierwszy z automatyzacją czasu naświetlenia. Pierwsze aparaty cyfrowe zainstalowane były na satelitach szpiegowskich. 

Kodak Company

Steve'a Sassona z Kodaka w 1975 roku w labolatorium Kodaka skonstruował pierwszy aparat cyfrowy na świecie ,,Kodak Company". Aparat ważył 3,6 kg. Nie był on kieszonkowy, był on jedynie prototypem, a jakość zdjęć była bardzo słaba zapisywana na taśmie magnetofonowej.

    Rozdzielczość zastosowanej matrycy to 460 na 320 punktów. Był on przełomem dla późniejszej cyfrowej elektronicznej fotografii. Najprostszym sposobem pokazu zdjęć było wyświetlenie ich na ekranie telewizora i można to było zrobić tuż po wykonaniu zdjęć tym aparatem. Sasson skorzystał z wielu już dostępnych na rynku rozwiązań, łącząc je w zupełnie nowy produkt. Był to m. in: obiektyw zapożyczony z kamery filmowej Super 8, przenośny magnetofon na kasety analogowe, 16
baterii niklowo-kadmowych, nowa matryca CCD oraz zestaw rozmaitych obwodów analogowych
cyfrowych tworzących skomplikowane połączenie. W pierwszym aparacie cyfrowym zdjęcia zapisywane na kasecie magnetofonowej za pomocą magnetofonu, trwało to aż 23 sekundy. Obraz nie był wyświetlany na ekranie komputerowego monitora, a na ekranie telewizora z systemem NTSC, do którego należało wykorzystać specjalnie stworzony w tym celu mechanizm.

     Do pierwszego elektronicznego aparatu fotograficznego przyznaje się nie tylko Kodak, bo już w 1972 roku Texas Instrument opatentował pierwszą elektroniczną kamerę. 

    Można przyjąć, że z końcem XX wieku rozwinęła się fotografia cyfrowa utrwalająca obraz w postaci cyfrowej. Fotografia cyfrowa skutecznie wyparła fotografię tradycyjną pracującą na bazie chemicznych materiałów światłoczułych, zwaną też niezbyt poprawnie analogową. W fotografii cyfrowej utrwalenie obrazu odbywa się przez pomiar jasności poszczególnych pikseli matrycy, na którą pada światło przez obiektyw. Utrwalenie kadru w postaci cyfrowej. Charakterystyczne w tej technice jest to, że każde zdjęcie posiada dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach, podczas gdy w fotografii tradycyjnej rozdzielczość była określana wielkością kryształów srebra metalicznego błony światłoczułej. W obu technologiach występuje efekt ziarna lub szumów, rosnącego wraz ze zwiększaniem czułości sensora lub filmu. W przypadku matrycy wynika to z większego wzmocnienia sygnału, które to wzmocnienie wpływa także na szumy.

   Pierwsze  barwne zdjęcia  do celów poligraficznych wykonano zwykłymi aparatami fotograficznymi kolejno przez trzy filtry w barwach podstawowych. Otrzymane trzy negatywy czarno-białe stosowano do addytywnego druku barwnego. Metoda ta mogła być stosowana tylko do fotografowania obiektów nieruchomych. Udoskonalaniem tej metody było zbudowanie w 1930 roku przez Wilhelma Bermpohla specjalnego aparatu fotograficznego z układem filtrów i półprzezroczystych zwierciadeł. Kamera Bermpohla wykonywała jednocześnie trzy negatywy w barwach podstawowych, co pozwalało już na fotografowanie zdjęć obiektów ruchomych. W produkcji pierwszych kolorowych filmów kinowych rozwinął się system technicolor polegający na naświetlaniu przez układ zwierciadeł i filtrów równocześnie trzy czarno-białe taśmy filmowe. Projekcja obrazu w systemie technicolor odbywała się z trzech czarno-białych negatywowych taśm filmowych naświetlanych przez system kolorowych filtrów w barwach zielonej, czerwonej i niebieskiej. Zasada trójpodziału światła okazała się tak doskonała, że została zastosowana w kamerach telewizyjnych. 

     Pierwsze aparaty fotograficzne były duże o formacie 13 x 18 cm lub 18 x 24 cm, instalowane na statywie. Z końcem XIX wieku powstała tendencja do budowania aparatów fotograficznych mniejszych, mogących uchodzić za ręczne. Został to umożliwione przez wprowadzenie czulszych emulsji i szybszych migawek pozwalających na wykonanie nie tylko zdjęć czasowych na statywie, ale także aparatem trzymanym w ręku. W dzisiejszych czasach trudno już jest znaleźć klisze do aparatów, gdyż coraz trudniej na rynku spotkać taki aparat. Co więcej firmy fotograficzne pracują na nowoczesnej technologii, nie są im już potrzebne maszyny do wywoływania zdjęć z kliszy, kwasów. Teraz zdjęcia są robione na karcie SD, która zapisuje tysiące zdjęć, a nie jak dotąd 12, 24 czy 36 zdjęć. Niekiedy zdarzało się, że klisza miała więcej zdjęć niż było napisane na opakowaniu. Nie wszystkie jednak zdjęcia udało się zrobić, gdyż mogły być prześwietlone. Nie było wtedy możliwości sprawdzić czy zdjęcie wyszło, czy nie. Dopiero po samodzielnym wywołaniu, lub w firmie fotograficznej mogliśmy obejrzeć nasze dzieło, które cykneliśmy aparatem analogowym. Włożenie kliszy do aparatu też wymagało precyzji. Część kliszy zawsze prześwietlało się, tak aby można było dokładnie włożyć w podajnik na kasetę. Bywało, że aparat nie zrobił żadnego zdjęcia i tak przepadały nam fotografie. Wywoływanie zdjęć odbywało się w ciemni, np w łazience, piwnicy, tak by nie docierało żadne światło, nawet najmniejsza jego ilość mogła uszkodzić całą kliszę, a wtedy już nic nie dało się odtworzyć. W między czasie zaczęły powstawać powiększalniki, projektory, tak aby można było lepiej się przyjrzeć wykonanej fotografii. Pierwsze zdjęcia, czy obraz jaki powstał był czarno biały, a raczej śniady, potem zaczęła być fotografia czarno-biała, a potem kolorowa. 

    Niedługo po tym odkryciu zaczęto odbiegać od stałej bariery limitu zdjęć, które można było zapisać na nośniku jakim była klisza. Od tego czasu ilość zapisywanych zdjęć zależy już tylko od pojemności nośnika pamięci.
     Cyfrowa rejestracja zdjęć daje bardzo szeroki wachlarz sposobów wykonywania zdjęć. Możemy robić zdjęcia tradycyjną metodą poprzez ustawienie na obiekt który chcemy sfotografować, albo dodać swój własny element, tło, zdjęcie przyciemnić, rozjaśnić, wyostrzyć, bądź zaciemnić kontur postaci, rzeczy, przed czy za osobą. Szerokie możliwości korekcji i manipulacji uchwyconym obrazem, który możemy w dowolną stronę obrócić, zmniejszyć, bądź powiększyć.
Do przesuwania filmu i naciągu migawki stosuje się napęd elektryczny.

Kasety Magnetofonowe

   W 1963 powstaje kaseta magnetofonowa wymyślona przez koncern Philips. Owa kaseta jest niewielkim pudełkiem z tworzywa sztucznego o wymiarach 102 mm długości, 64 mm szerokości i 12 mm grubości. Od pierwszej rejestracji dźwięku za pomocą taśmy magnetycznej wymyślonej przez Niemców i Anglików upłynęło równe 30 lat. Kaseta magnetofonowa stała się produktem masowym wytwarzanym przez tysiące firm. W Polsce kaseta pojawiła się w latach 60 - tych. W oryginalnej, kapitalistycznej wersji można było ją kupić w Baltonie i Pewexie, gdzie prym wiodły produkty Maxell, Agfa, JVC czy Sony. Polskie kasety były tanie. Lata 60 i 70 zaczęto stosować przenośne odtwarzacze i radioodtwarzacze. Na wielką skalę w Lumbartowie rozpoczęto produkcję magnetofonów i radiomagnetofonów będące na licencji Thomsona i Grundiga.  Na to by się coś na nim załączyło trzeba było czekać przeszło pół godziny.  Mniej więcej w tym czasie kaseta zaczęła trafiać do  radia samochodowego. Z początku radioodtwarzacze przeznaczone do aut były nieco większe, niż same radia, przez co w deskach rozdzielczych wycinano większe  otwory lub stosunkowo specjalne przejściówki.
     Lata 70 i 80 to kolejny przełom taśm magnetofonowych. Kaseta posiadała dwie strony Awers i Rewers, przewijało się ją zazwyczaj ołówkiem, który wkładało się w otwór taśmy. Magnetofony w późniejszym czasie też miały tą funkcję. Co więcej była też kaseta czyszcząca głowicę w radioodtwarzaczu. Można było kupić też kasetę czystą, na której można było nagrać to co się chciało.W samochodach pojawiają się radioodtwarzacze z elektronicznym wspomaganiem sterowania i cyfrowym wyszukiwaniem stacji, ludzie zaczynają nosić wolkmany, a kaseta jest podstawowym nośnikiem danych pierwszych komputerów tj. Atari, Commodore C64, ZX Spectrum, czy Amstrad. Niekiedy zdarzało się że walkman, czy radiomagnetofon rwał nam kasetę, na którym słuchało się niegdyś muzyki. Kiedyś radia samochodowe też były na kasety, dziś zastąpiły je płyty, czy pendrajwy, albo inne jeszcze nośniki. W latach 90-tych pamiętam swój pierwszy komputer na kasety magnetofonowe Comodore C 64, jak by go uruchomić, będzie nadal działał jak z przed lat. W 1983 powstaje pierwsza na świecie płyta kompaktowa, informacje zostają zapisywane cyfrowo. Pod koniec lat 90-tych kończy się okres produkcji kaset magnetofonowych, choć jeszcze chętnie kupowano kasety. W tych czasach radioodtwarzacz na CD do auta kosztował dwa razy tyle, co sprzęt odtwarzający kasetę magnetofonową. Z problemem tym sobie poradzono, wówczas zaczęto produkować radia odtwarzacze z napędem na kasety i na płyty CD. Z czasem zaczęto wycofywać się z napędu kasetowego i do dziś jest to już tylko napęd na płyty CD. Na rynku do dziś jeździ wiele takich samochodów z radiem na kasety.

Kaseta VHS 

Kaseta VHS została opracowana w 1976 roku prze firmę JVC. Ostatni film na kasecie VHS ukazał się w 2006 roku, był to film ,,A History Of Violence". Wypożyczalnie filmów były pierwszą możliwością szybkiego otrzymania filmu do obejrzenia. Za stałą kwotę za dzień można było oglądać film dowolną ilość razy. Jedyne co potrzebowaliśmy to magnetowidu do odtwarzania kaset VHS. Kiedyś wszelkie uroczystości były utrwalane na takiej kasecie np: I Komunia Święta, Wesele, czy studniówka. Za zwrot z opóźnieniem, bądź nieprzewinięcie kasety groziła dodatkowa opłata. Wypożyczalnie rozpowszechniły się we wszystkich krajach, mających setki filmów do wypożyczenia. Z czasem wypożyczalnie VHS zastąpiły płyty DVD. Do dziś można jeszcze przegrać swoje płyty DVD. Początkowo wypożyczalnie w Polsce oferowały nieoficjalne przegrane filmy, często z amatorsko wykonanym lektorem, wkrótce pojawili się oficjalni dystrybutorzy.

    Przegrywanie kasety VHS na płytę CD
www.nina.gov.pl
Jeśli chcemy przegrać swój film domowej produkcji z naszego wydarzenia z kasety VHS na DVD, pendrajw, kartę pamięci itp. możemy się zwrócić do Narodowego Instytutu Adiowizualizacji w Warszawie. Zrobią nam to od ręki, a raczej sami wykonamy i to w dodatku nieodpłatnie. 

      Oprócz kupowania specjalnie kupowanych filmów na różnych nośnikach, widzowie chcieli mieć możliwość nagrywania przekazu telewizyjnego, w celu późniejszego lub ponownego obejrzenia. Początkowo dostęp do tego mieli tylko profesjonaliści. Dopiero w 1931 roku udostępniono tą formę nagrywania przy pomocy techniki zwanej Cine Scome. Tak powstała nazwa kineskop. W tych czasach programy telewizyjne nagrywane były jedynie na żywo, nie było powtórek, bo ich nie znano. Stacja telewizyjna w ten sposób kopiowała sobie nagrania. Cine Scope zsynchronizowała z monitorem kamery, a dźwięk był nagrywany osobno na dodatkowej taśmie, prosto ze studyjnego miksera.
     Lata 70-te dały możliwość pierwszego samodzielnego nagrywania programów telewizyjnych VCR na urządzeniu nagrywającym był to Philips N1500. Posiadał on już wszystkie cechy potrzebne do użytkowania domowego. Data 1972 rok zapisuje się jako początki kina domowego. Dostępne kasety na rynku 30, 45 i 60 minutowe nośniki. Pojawił się tuner TV umożliwiający nagrywanie telewizji, a także wbudowany zegar umożliwiający nastawienie czasu i nagrywania.

     Pomijając dyski laserowe, które tak szybko jak powstały, tak też i upadły, nie odnosząc większego odzewu. Może będą one wykorzystywane w nowoczesnej technologi, za którą podąża świat.

DVD jest niezastąpionym źródłem dźwięku, muzyki, bajek czytanych na tzw. audiobookach, a DVD obrazu i dźwięku. Wybranie ścieżki dźwiękowej oraz napisów umocniły pozycje na rynku. Nowe filmy wciąż wychodzą w formacie DVD, który jest dobrej jakości nagrany, mimo, że rynku istnieje nowocześniejszy system Blu-Ray. Od lat CD, oraz DVD towarzyszy w domach, firmach, jest powszechnym dostępnym źródłem na rynku. Wiele oprogramowań dołączanych do sprzętów komputerowych, instrukcji obsługi, słowników na nośnikach zamieszczonych jest właśnie na płytach. O płytach znajdziemy informacje na stronie bloga pt. ,,Zgrywaj, kopiuj, wklejaj"

Od 1991 roku technika fotografii cały czas się rozwija. Im nowocześniejszy sprzęt, bardziej skomplikowany staje się tańszy, bo tańsze są zamienniki. Na wiele tych urządzeń stać przeciętnego polaka. Aparaty są coraz mniejsze, a jakość ich znacznie się poprawia. Dziś aparat nie jest drogim sprzętem na rynku. Kiedyś kosztował kilka pensji, a dziś za 1/3 tej pensji możemy mieć profesjonalny aparat, z wbudowanymi różnymi funkcjami odbierania obrazu.  

Aparat dzielimy na: 

- kompaktowy;

- lustrzankę;

- cyfrowy.

Aparat został zamieszczony w: 

- telefonie: komórkowym, aifonie, smartfonie

- kamerze;

- komputerze: laptopie, tablecie

- ipodzie - przenośny odtwarzacz multimedialny, można na nim robić zdjęcia, tylko z niego nie dzwonić

- zegarku

- nawigacji

                     

        

Podział aparatów:

• Aparaty analogowe: fotografia analogowa - na kliszę,

- mieszkowe - wielkoformatowe, pozwalają na korektę płaszczyzny kliszy i obiektywu (tzw. tilt, shift), głównie do fotografowania studyjnego, architektury i krajobrazów

- kompakty, dalmierzowe, lustrzanki, dwuobiegowe - wymienność obiektywów, największa kontrola nad procesem fotografowania, 

• Aparaty cyfrowe: 

1. fotografia cyfrowa 

- natychmiastowość

- błyskawiczny podgląd zdjęcia na wyświetlaczu LCD, umożliwia ocenę poprawności zrobionego zdjęcia

- cyfrowy zapis nic nie kosztuje

- można wykonać mnóstwo zdjęć jednego tematu

- masowa produkcja tandety i brzydoty

- idealna do fotografii reklamowej, szczególnie gdy liczy się dla nas czas

• Aparaty kompaktowe: 

1. prosty kompakt 

- najprostszy typ aparatu cyfrowego

- niewymienna optyka, niewielki zakres ogniskowych, 

- zazwyczaj automatyczne ustawienie parametrów ekspozycji

- matryca o niewielkich rozmiarach, przeciętnych parametrach, 

- zaletą są bardzo małe wymiary i masa

- często wbudowane w obecne telefony komórkowe, tablety, zegarki

2. zaawansowany kompakt

- nieco bardziej rozbudowane

- bazują na automatyce ekspozycji, lecz zazwyczaj dają możliwość ingerencji w ustawienia, czasem w pełni pracę manualną

- niewymienna optyka lepszej jakości, często z dużym zakresem ogniskowych (nawet 28- 500)

- lepsze parametry matrycy, stabilizacja obrazu, 

3. lustrzanka cyfrowa

- podgląd kadru analogowy (nie LCD)

- możliwość wymiany optyki

- umożliwia manualną kontrolę nad praktycznie wszystkimi aspektami powstania zdjęcia

- najbardziej skomplikowana obsługa

- celem ułatwienia obsługi obecnie wyposażona w układ automatyki

- matryce o dużych rozmiarach i bardzo dobrych parametrach. 

Lustrzanki są to aparaty, które posiadają specjalne uchylne lustro - lustro te rzuca obraz wprost z obiektywu do wizjera lub na tzw. matówkę w czasie kadrowania, a następnie ,,chowa się" w trakcie ekspozycji zdjęcia. Dzięki temu można kadrować zdjęcia i stosować wymienne obiektywy. 

4. aparaty bezlusterkowe

- najmłodszy rodzaj aparatów cyfrowych

- są rozwinięciem zaawansowanych kompaktów poprzez dodanie możliwości wymiany optyki

- wyposażone w zawansowaną automatykę ekspozycji oraz możliwość pracy manualnej

- łączy aparat kompaktowy z cyfrowym

Aparat bezlusterkowy określany jako aparat kompaktowy z wymienną optyką, nie ma lustra, ani wizjera optycznego, dzięki temu jest mniejszy od lustrzanek. Aparaty te sprawiają, że zamiast patrzeć przez obiektyw i komponować zdjęcie w wizjerze możemy zobaczyć podgląd zdjęcia na ekranie z tyłu aparatu, często ruchomym oknem do podglądu.  

Więcej informacji szczegółowych na temat odkrywania fotografii znajdziecie poniżej pod linkiem

www.elektro.info.pl

http://www.polskie-aparaty-fotograficzne.pl